Ojciec Gabriel zawsze wszystkim dziękował. Dziękował i jednocześnie przepraszał, że może kogoś przez nieuwagę pominął. Choć sam nie może już tego zrobić, czujemy się w obowiązku, zgodnie z jego zwyczajem, podziękować wszystkim którzy byli z nim w ostatnich dniach i godzinach życia, ale też przez te dni, kiedy należało przygotować wszystko do godnego pochówku. Dziękujemy personelowi szpitala ze wspaniałym prof. Anatolem Panasiukiem na czele. Dziękujemy wszystkim, którzy odwiedzali Archimandrytę w szpitalu - tym bliskim, zaufanym, jak też tym, którzy z potrzeby serca postanowili go odwiedzić. Chciałoby się zacząć wymieniać imiona, ale tylko Archimandryta wie, kto o rożnych porach dnia i nocy przy nim był. Dziękujemy Biskupom - Metropolicie Sawie, Arcybiskupowi Jakubowi, Arcybiskupowi Grzegorzowi, Biskupom Andrzejowi i Warsanofiuszowi, za pomoc i uczestnictwo w nabożeństwach. Dziękujemy Braciom monasteru w Supraślu za tą najważniejszą pomoc... - szczególnie ojcom Sergiuszowi i Gerasimowi. Kiedy Ojciec odchodził, przed supraską ikoną Matki Bożej, którą o. Gabriel szczególnie czcił, Bracia służyli akatyst. Dziękujemy duchownym za celebrację nabożeństw i czytanie Ewangelii. Dziękujemy Siostrom z monasteru w Zwierkach, który Ojciec tak kochał i nieustannie miał w sercu. Dziękujemy pani Małgosi Pawluczuk i prof. Antoniemu Mironowiczowi, panu Janowi Szymczukowi, za wielkie wsparcie. Dziękujemy paniom z kuchni (bardzo wielu osobym, tym pomagającym od lat i tym nowym) za dbanie o przybyłych, aby wg słów ojca "nikt z tego miejsca nie odszedł nieugoszczonym". Dziękujemy tym, którzy trudzili się fizycznie w Skicie, przygotowując tą uroczystość. Dziękujemy tym, co śpiewali i tym, którzy po prostu byli. Dziękujemy i prosimy o modlitwy. Pomagały setki rąk. Jeżeli kogoś pominęliśmy - wybaczcie! Bóg i o. Gabriel na pewno wiedzą i nikogo nie pominą...